بررسی نقش تعدیل‌‌گر حمایت اجتماعی در رابطة تعارض کار- خانواده و رضایت شغلی

با توجه به هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم ترک خدمت کارکنان دانشی، مانند انتقال قابلیت‌ها به شرکت‌های رقیب و ازدست‌دادن مزیت رقابتی، ترک خدمت به دغدغة اصلی مدیران منابع انسانی این سازمان‌ها تبدیل شده است به‌طوری که توجه سازمان‌ها را به افزایش رضایت شغلی کارکنان معطوف کرده است. رضایت شغلی یکی از عوامل بسیار مهم در موفقیت شغل و عاملی است که تلاش و رضایت فردی بیشتر برای کارکنان و کارایی و بهره‌وری بالاتری را برای سازمان به ارمغان می‌آورد. بر اساس مطالعات انجام‌گرفته، یکی از مهم‌ترین عوامل نارضایتی کارکنان تعارض کار- خانواده است. هدف از انجام‌دادن تحقیق حاضر، بررسی نقش تعدیل‌‌گر حمایت اجتماعی ­در رابطة بین تعارض کار- خانواده و رضایت شغلی کارمندان در پژوهشگاه صنعت نفت است. بدین منظور، این موضوع در قالب مدلی با درنظرگرفتن نظریة تضاد نقش، توسعه و آزمون شده است. تحقیق حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و از نظر نحوة گردآوری اطلاعات توصیفی و از نوع همبستگی است که با روش مدل­سازی معادلات ساختاری انجام گرفته است. جامعة آماری پژوهش کارمندان پژوهشگاه صنعت نفت و ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه است. داده­های جمع­آوری‌شده با نرم‌افزارهای SPSS وSmart PLS  تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج نشان داد تعارض کار- خانواده زمان‌محور، تنش‌محور و رفتارمحور ارتباط منفی با رضایت شغلی دارد. همچنین، حمایت اجتماعی، رابطة بین تعارض کار- خانواده با رضایت شغلی را تعدیل می‌کند.